Ik hou van mij.
We zeggen het tegen anderen, ik hou van jou. De ware betekenis ervan is ook mooi. Niet iets om zomaar uit je mond te laten glibberen tegen ieder willekeurig persoon. Het zijn speciale woorden voor speciale mensen.
De belangrijkste persoon om het tegen te zeggen vergeten we echter vaak. Jezelf. Ik hou van mij. Je zou het van de daken moeten schreeuwen.
Tegenwoordig is mijn donderdagavond weer gereserveerd voor het programma De beste zangers. Tabitha vertolkte in aflevering 3 van dit seizoen het nummer Ik hou van mij. En die kwam bij mij binnen….
De dagen na die aflevering heb ik commentaren gelezen van voor- én tegenstanders van de uitvoering die Tabitha gaf aan het origineel van Harrie Jekkers. Wat je smaak ook is, de woorden en de emotie van dit nummer zijn prachtig. Ik ben blij dat Tabitha dit heeft gezongen. Zij bereikt met haar vertolking weer een nieuw publiek en de woorden van dit nummer verdienen het om rondgestrooid te worden, als rijstkorrels op een huwelijksdag.
Wanneer we echt van iemand houden zorgen we er goed voor. We zijn scheutig met complimenten, vermijden het om diegene pijn te doen, bieden een schouder om op uit te huilen en hulp als dat nodig is, en we zijn trots wanneer er iets gepresteerd wordt, hoe klein ook.
Maar hoe vaak zorgen wij niet goed voor onszelf, geven we onszelf kritiek in plaats van complimenten, zijn we hard in ons oordeel naar onszelf en vinden we al helemaal dat je niet moet huilen want kom op zeg….stel je niet aan. Hulp zoeken is toch voor watjes. En trots? tja…je had het misschien wel beter kunnen doen.
Hoeveel fijner is het, om van jezelf te houden. Jezelf te koesteren en lief te hebben. Jezelf alles te bieden wat je anderen zo eenvoudig lijkt te geven. We staan er soms niet bij stil.
Dus om het niet te vergeten een note to myself. Ik hou van mij.
Hou jij van jou?
Ik hou weer van mij!
Geweldig Chantall! Je hebt ook alles in huis om van te houden.